We zijn God niet. Pleidooi voor een nieuwe psychiatrie van samenwerking
Van Spronsen, M., & Van Os, J. (2021)
Leuven: LannooCampus
In We zijn God niet houden Myrrhe Van Spronsen en Jim Van Os een pleidooi voor een nieuwe psychiatrie van samenwerking. De keuze om de term ‘psychiatrie’ te gebruiken in de titel – en op de achterflap tot driemaal toe – doet, wellicht onbedoeld, restrictief aan. Van Spronsen en Van Os pleiten immers voor een andere manier van werken en organiseren in de geestelijke gezondheidszorg (ggz) in de brede zin. Er wordt niet echt ingegaan op hoe de psychiatrie zich verhoudt tot of deel uitmaakt van de ggz. Voorlopig één pot nat, lijkt de teneur. Het doet er mogelijk voor de auteurs ook niet zo veel toe, aangezien ze liever streven naar een evolutie van de ggz – met inbegrip van de psychiatrie – naar een ‘ecosysteem mentale gezondheid (GEM; de afkorting verwijst naar het Engelse gem oftewel edelsteen) van cocreatie’. Hun definitie van cocreatie luidt dat “als je het niet echt weet, maar er wel veel van afhangt, dan moet je het samen doen. Want God zijn we niet” (p. 11). Met niet-God-willen-zijn stellen ze het huidig dominante biomedisch expertmodel, dat geschoeid is op de leest van een evidence-based praktijk, aan de kaak en schuiven ze een andere, meer bescheiden basishouding voor de hulpverlening naar voren.
