Over het schrappen van de verplichte gesuperviseerde professionele praktijkstage (GPPS) voor klinisch psychologen
Inleiding
Minister Vandenbroucke heeft een wetsontwerp klaar om de wet betreffende de uitoefening van gezondheidszorgberoepen van 10 mei 2015 (WUG; Kanselarij van de Eerste Minister), waarin de klinisch psycholoog (KP) als autonoom gezondheidszorgberoep erkend wordt,1 ingrijpend te wijzigen. Hij stelt voor om de wettelijk verplichte praktijkstage na het behalen van het masterdiploma als voorwaarde tot erkenning als KP te schrappen.2 Zijn argumenten zijn dat er momenteel onvoldoende stagemeesters zijn en dat de sector er niet klaar voor is. Dit is een bijzonder ontoereikende argumentatie voor een wetswijziging met aanzienlijke en verontrustende implicaties voor de kwaliteit van de zorg en het statuut van de KP als autonoom beroep in de gezondheidszorg.
Een verplichte gesuperviseerde professionele praktijkstage (GPPS) van een jaar als voorwaarde voor de erkenning van een KP als autonoom beoefenaar van een gezondheidszorgberoep (WUG-beroep) vormt de kern van de wet van 10 mei 2015. De verplichting zou ingaan op 1 januari 2026. De GPPS zorgt ervoor dat pas afgestudeerde masters in de klinische psychologie met kwetsbare mensen aan de slag kunnen gaan onder veilige en deskundige supervisie van een ervaren collega op de werkvloer.
Uit gesprekken met het kabinet over het voorstel van de minister blijkt een groot gebrek aan degelijke informatie over de repercussies van het schrappen van deze erkenningsvoorwaarde. Het lijkt erop dat ook collega’s KP de schade onvoldoende kunnen inschatten. In dit artikel wordt ingegaan op de noodzaak van de GPPS en op de risico’s van het opheffen van deze verplichting. Verder wordt beschreven hoe op een andere, constructieve manier de organisatorische problemen kunnen worden opgelost zonder de wet te wijzigen.
