Inleiding
Bij patiënten met klachten op lichamelijk, cognitief en/of psychisch vlak die langer aanhouden dan drie maanden na Coronavirus Disease 2019 (COVID-19) als gevolg van een besmetting met het Severe Acute Respiratory Syndrome Coronavirus 2 (SARS-CoV-2) is er volgens het National Institute for Health and Care Excellence (NICE, 2020) sprake van long covid (of langdurige covid).
Het NICE (2020) maakt een onderscheid tussen acute COVID-19 (wanneer symptomen korter dan vier weken na COVID-19 duren), aanhoudende symptomatische COVID-19 (wanneer symptomen tussen vier en twaalf weken na COVID-19 voortduren) en het post-COVID-19-syndroom of long covid (wanneer symptomen twaalf weken of langer na COVID-19 aanhouden).
Uit de Sciensanostudie van Smith et al. (2022) blijkt dat in België 21% van de patiënten drie maanden na COVID-19 door een gezondheidsdeskundige werd gediagnosticeerd met long covid, hoewel dit cijfer mogelijk een overschatting is ten gevolge van een zelfselectiebias.
Risicofactoren waardoor patiënten long covid kunnen krijgen zijn onder meer comorbiditeit (bijvoorbeeld: obesitas, astma, diabetes of hypertensie), psychiatrische en/of neurologische antecedenten, psychosociale stressoren, een laag opleidingsniveau en de vaccinatiestatus (Peluso & Deeks, 2022; Smith et al., 2022). Vaccinatie heeft bij de meeste patiënten met acute COVID-19 een beschermend effect tegen het ontstaan van chronische klachten op lichamelijk, cognitief en/of psychisch vlak. Sekse is ook een risicofactor, aangezien long covid vaker voorkomt bij vrouwen dan bij mannen (Smith et al., 2022). Leeftijd blijkt geen risicofactor te zijn: long covid komt even vaak voor binnen de verschillende leeftijdscategorieën tussen 18 jaar en 65-plus (Smith et al., 2022).
In wat volgt wordt uitsluitend long covid en de gevolgen hiervan op lichamelijk, cognitief en psychisch vlak besproken.